Fale grawitacyjne: astrofizyka, modelowanie źródeł, analiza danych, konstrukcja detektora Virgo
Konsorcja Virgo Collaboration i LIGO Scientific Collaboration ogłaszają pierwszą wspólną detekcję fal grawitacyjnych. Odkrycie to ujawnia naukowy potencjał sieci złożonej z trzech, a nie dwóch jak do tej pory, detektorów fal grawitacyjnych, wyrażony przez lepszą lokalizację źródła fal grawitacyjnych na niebie i historycznie pierwszy pomiar polaryzacji tych fal. Trzy detektory dokonały swojej obserwacji 14 sierpnia 2017 o godz. 10:30:43 czasu UTC. Zarejestrowane fale grawitacyjne zostały wyemitowane w czasie ostatnich chwil przed połączeniem się dwóch czarnych dziur o masach około 31 i 25 mas Słońca i położonych w odległości ok.
Projekty naukowe Virgo i LIGO zakończyły prowadzone od 30 listopada 2016 roku wspólne obserwacje w kampanii O2 w poszukiwaniu fal grawitacyjnych przy użyciu początkowo dwóch detektorów LIGO, a od pierwszego sierpnia 2017 roku również trzeciego, europejskiego detektora Virgo. Podczas obserwacji w danych detektorów LIGO i Virgo zidentyfikowano za pomocą wstępnych analiz kilka bardzo obiecujących sygnałów-kandydatów. Informacje o tych sygnałach zostały wysłane do stowarzyszonych obserwatoriów astronomicznych. Obecnie trwają prace nad potwierdzeniem astrofizycznego pochodzenia sygnałów-kandydatów i określeniem poziomu wiarygodności sygnału przed przedstawieniem końcowych wyników społeczności naukowej oraz szerszej publiczności.
W dniu pierwszego sierpnia 2017 roku o godzinie 11:00 europejski detektor VIRGO oficjalnie dołączył do kampanii obserwacyjnej O2 (Observational Run 2), rozpoczynając zbieranie danych wspólnie z dwoma amerykańskimi detektorami LIGO. To ważne osiągnięcie dokonane przez konsorcjum VIRGO jest wynikiem wieloletniego programu modernizacji detektora VIRGO, którego podstawowym celem było znaczące poprawienie czułości detektora.
Komunikat prasowy.
Detektory Advanced LIGO zarejestrowały 4 stycznia 2017 roku zderzenie się składników układu podwójnego czarnych dziur o masach około 30 i 20 mas Słońca, które doprowadziło do powstania czarnej dziury o masie 49 mas Słońca i spinie wynoszącym około 0,64, w odległości około 880 Mpc (przesunięcie ku czerwieni z=0,18). Jest prawdopodobne, że co najmniej jedna z czarnych dziur kręciła się odwrotnie do kierunku ruchu orbitalnego. Detekcja GW170104 jest pierwszą, która dostarcza dowodów na tego typu konfigurację.